متداول‌ترین ترکیب مدالیون شامل یک موتیف کم و بیش استادانه است که روی مرکز یک میدان طرح‌دار قرار گرفته و اغلب با گوشه‌هایی تکمیل می‌شود که معمولاً ربع‌هایی از مدالیون مرکزی هستند (عکس را ببینید).
اما سیستم های چند مدالیون نیز مورد استفاده قرار می گیرند: یا متوالی یا زنجیره ای از مدال ها در محور عمودی.
دو یا چند شکل از مدالیون های متناوب در نوارها، طرحی معمولی از فرش های ترکی (Ushak) قرن 16 و 17.
یا مدال های خالدار سیستماتیک که ممکن است به هم مرتبط باشند یا نباشند یا ممکن است به هم متصل شوند تا طرح به یک شبکه پیچیده تبدیل شود.
روفرشی 6 متری یزد ایرانی قرن 15 تا 17 معمولاً دارای طرح‌های چندگانه هستند.
یعنی سیستم های ترکیبی با عناصری که در دو یا چند سطح مرتبط هستند.
ساده‌ترین آنها مدالیونی است که بر روی طرحی سراسری قرار گرفته است، اما معمول‌تر اختراعات ظریف‌تری مانند سیستم‌های ساقه دو یا سه مارپیچی است که گاهی اوقات با نوارهای ابری در مقیاس بزرگ پوشانده می‌شود، همه در هم تنیده شده‌اند اما هر کدام به طور مستقل تا تکمیل انجام می‌شوند.
فرش‌های گلدانی ظریف‌تر دارای شبکه‌های اوجیوال دو یا سه‌گانه هستند که در فواصل مختلف (به صورت پلکانی) تنظیم می‌شوند، که هر کدام مرکز خاص خود را دارند و نقوش مماس دارند که عملکردهای دیگری را در سایر سیستم‌ها نیز انجام می‌دهند.
آنچه در نگاه اول به نظر می‌رسد کثرت زیادی از نقوش مستقل است، بنابراین با بررسی دقیق ثابت می‌کند که به طرز هوشمندانه‌ای ساخته شده و کاملاً کنترل می‌شود.
گاهی اوقات از سیستم های راه راه، عمودی یا مورب استفاده می شود، اما این تصور برای پارچه های شاتل بافته طبیعی تر است، و زمانی که در تکنیک های آزادتر قالی بافی به کار می رود، احتمالاً تقلیدی از منسوجات است.
