کدو، (جنس Cucurbita)، سرده گیاهان گلدار از خانواده کدو (Cucurbitaceae)، که بسیاری از آنها به طور گسترده به عنوان سبزیجات و برای خوراک دام کشت می شوند.
کدوها بومی دنیای جدید هستند، جایی که بومیان قبل از استقرار اروپایی ها در آنجا کشت می کردند.
میوه گونه های خوراکی معمولاً به عنوان سبزی پخته سرو می شود و دانه ها و شکوفه ها نیز می توانند پخته و خورده شوند.
صیفی جات امروز تهران با قیمت بسیار ارزان ارائه می شود.
کدوهای تابستانی مانند کدو حلوایی، کدو گلوب، پتیپان، و کدو حلوایی زرد، گونه های سریع رشد، میوه های کوچک، بدون دنباله یا بوته ای Cucurbita pepo هستند.
گیاهان عمودی و پهن هستند، به ارتفاع 45 تا 75 سانتی متر (18 تا 30 اینچ) و تنوع زیادی از فرم های میوه، از میوه های مسطح تا کشیده تا دراز و کج، رنگی از سفید تا کرم تا زرد، سبز و رنگارنگ تولید می کنند.
سطوح یا خطوط میوه ممکن است پوسته پوسته، صاف، برآمدگی یا زگیل باشد.
میوه ها خیلی سریع رشد می کنند و باید چند روز پس از تشکیل (قبل از سفت شدن بذرها و پوست) برداشت شوند و بلافاصله پس از برداشت مورد استفاده قرار گیرند.
پوست به طور کلی خوراکی در نظر گرفته می شود.
کدوهای زمستانه گیاهانی هستند که معمولاً میوه‌های بزرگ دارند و فصل طولانی دارند که میوه‌هایی را می‌توان برای ماه‌ها (تا زمستان) در صورتی که خشک و بالاتر از دمای انجماد نگه داشت، ذخیره کرد.
کدوهای معمولی زمستانی شامل کدو حلوایی (C. moschata)، دلیکاتا، بلوط و کدو اسپاگتی (C. pepo) و کدو حلوایی و کدو تنبل غول پیکر (C. maxima) می شود.
میوه ها طیف وسیعی از اندازه ها، شکل ها و رنگ ها را نشان می دهند.
پوست آن نسبتاً سخت تر از پوست کدو تابستانی است و معمولاً غیرقابل خوردن در نظر گرفته می شود.
انواع مختلفی از کدو حلوایی زمستانه عمدتاً به عنوان کدوهای تزئینی رشد می کنند.
